Bart Peeters komt op de proppen met I’m into folk.
Tijdens een optreden van The Pogues op Pinkpop had Bart Peeters gezien hoe een duidelijk door de folk geïnspireerde groep als The Pogues het publiek kon begeesteren, beter nog dan de Red Hot Chili Peppers. Als het mij nu eens zou lukken, dacht Bart, al die folkclichés in één liedje te vatten. Hij ging op zoek naar een geschikt doordeweeks riedeltje op zijn gitaar, zo eentje, of het nu folk is, of flamenco of wat dan ook, dat vlot in het gehoor ligt. Daarmee zou de song moeten beginnen en dan zouden de clichés de revue mogen passeren. I’m into folk moest , dat wou Bart , cabaretesk klinken, grotesk zelfs. Het nummer werd uiteindelijk een pastiche, een doelbewuste slechte nabootsing van de oerdegelijke Ierse folkmuziek. Begin 1989 geraakten The Radios met I’m into folk tot in de staart van de BRT Top 30